طراحی برای پایداری اجتماعی از طریق سیستم‌های خدمت- محصول

  پایداری اجتماعی یکی از سه رکن توسعۀ پایدار است. در حالی که میزان توجه طراحان به این حوزه از جایگاه قابل قبولی برخوردار نیست، تلاش کافی نیز برای معرفی ابزارها و راه­حل­های مرتبط انجام نگرفته است. با توجه به خلأ جدی در دانش بومی مرتبط، این مقاله در دو بخش معرفی طراحی برای پایداری اجتماعی و نمایش امکان پیشنهاد راه­حل در جامعۀ بومی، توسط طراحان ایرانی انجام شد. در بخش اول، ضمن برشمردن لزوم و اهداف طراحی برای پایداری اجتماعی و شاخص­های آن، رویکرد سیستم­های خدمت- محصول در پاسخ به نیازهای این حوزه و چالش­های مرتبط شرح شد. بخش دوم با شرح اهداف طراحی موردی و چیستی روش ام­اس­دی­اس به‌عنوان ابزار انتخابی پی ­­گرفته شد.  پس از مرور تجارب موفق، طراحی موردی برای نمایش امکان به‌کارگیری، چگونگی پیاده­سازی و ارزیابی عملکرد طراحان بومی در استفادۀ رویکرد سیستم­های خدمت- محصول انجام شد. برای این منظور، تیم­هایی از دانشجویان طراحی صنعتی دانشگاه هنر اصفهان انتخاب شدند و پس از ارائۀ آموزش­های لازم، طراحی راه­حل اجتماعی برای چند محله در شهر اصفهان انجام شد. در پایان، ضمن ارائه و نمایش امکان طراحی و پیشنهاد راه­حل با رویکرد پی­اس­اس برای جامعۀ بومی، ارزیابی نتایج امکان به‌کارگیری موفق این ابزار توسط دانشجویان طراحی را نشان داد.